Hopelijk blijft geen Kruimel Liggen

Tag: architectuur

Aldo Rossi – Slachthuisterrein

Aldo Rossi plan voor Slachthuisterrein Den Haag
Een paar weken terug was ik in het Bonnefanten Museum in Maastricht. Omdat dat ontworpen is door Aldo Rossi en omdat zij een deel van het archief van Aldo Rossi bezitten en daar wat over exposeerden trof ik er deze gekleurde tekening aan van het stedebouwkundige ontwerp voor het voormalige Slachthuisterrein.
Aan de bovenzijde staat wat thans “de Lamel” heet.
Neherkade
De foto van de Lamel is van een van onze auteurs: Jacq Duimel
Scala Architecten hebben er wel het een en ander op aan te merken :

In Kridelahé 9 konden we nog verzuchten dat een Aldo Rossi hekje een woningbouwprojekt nog niet tot architektuur maakt. Nu kunnen we vertwijfeld toekijken hoe precí es zo’n hekje van een Zwarte Madonna een Aldo Rossi maakt.
Als eerste van een reeks is het bouwplan ingediend van De Lamel, de eerste nieuwbouw op het Slachthuisterrein tussen Laak en Laakhaven.
Rossi-Studio-Cie
Het stedenbouwkundig ontwerp voor deze rekonstruktielokatie is van het buro van de meest besproken architect van de tachtiger jaren, Aldo Rossi. Het plan voor De Lamel is eveneens van zijn buro, en de uitwerking hiervan zal dan ook emblematisch zijn voor de toekomstige ontwikkeling van het Slachthuisterrein. Het plan is van de hand van het buro Studio d’Architettura, Rossi’s bruggehoofd in Nederland en een initiatief van twee frisse knapen: Umberto Barbieri en Robbert Schütte. Eerstgenoemde weet zijn baan als Rossi’s ambassadeur te kombineren met die van direkteur van de Akademie in Rotterdam. Laatstgenoemde, Robbert Schü tte is aan die akademie afgestudeerd en is bij de Gemeentelijke Dienst Stadsontwikkeling werkzaam: als ontwerper voor het gebied van de Groothandelsmarkt!
…..
De woningen in De Lamel verdienen een aangepast toewijzingsbeleid, omdat ze met kinderen nauwelijks bewoonbaar zijn: de woningen zijn te groot om in begraven te worden, te klein om te overleven.

Mooie kreet: Kridelahé het was ook een tijdschrift….

Jan Duiker

I56A3104kl
Onlangs bezocht ik het MR. H.C. Dresselhuys Paviljoen op Landgoed Zonnestraal in Hilversum, een als sanatorium voor diamantwerkers gebouwd complex van gebouwen. Het was ontworpen door Duiker in samenwerking met beton expert Jan Wiebenga. Zonnestraal is door omvangrijke recente renovaties voor verval gespaard gebleven. Het blauw van de kozijnen gaat tegenwoordig door het leven als “Duiker” blauw.
Het was aanleiding voor een post hier, omdat Johannes of Jan Duiker een te jong gestorven architect was die in Den Haag was geboren en in Den haag zijn eerste eigen architectenbureau begon samen met een medestudent, Bernard Bijvoet. Na het winnen van een prijsvraag voor een ontwerp van de Rijksacademie voor Beeldende Kunst in Amsterdam verhuisde het kantoor naar Zandvoort. Later gingen ze uit elkaar.
In Den Haag staat onder andere een bekend flatgebouw van hem, de Nirvana Flat aan het Benoordenhout, zeg maar aan de kop van de Van Alkemadelaan, een belangrijke route naar Scheveningen.
De betonspecialist Wiebenga werkte ook mee aan de Van Nellefabriek in Rotterdam, waar je weer dezelfde constructie details kunt terugvinden. Ik meen dat de techniek betonskeletbouw heet, waarbij er een dragend raamwerk van betonnen pilaren en balken is en geen dragende muren. Daardoor kunnen de raamopeningen groter zijn (tegenwoordig kom je zelfs hele glazen gevels tegen) en krijgt het gebouw een slanker uiterlijk. Zeker wanneer gebruik wordt gemaakt van stalen raamprofielen die in die tijd in zwang kwamen.
Ik vond op Youtube een stukje dat een aardige indruk geeft van de tijd waarin Zonnestraal en dus ook Nirwana tot stand kwamen.

Jan van Zutphen, voorzitter “Zonnestraal” en vakbondsleider, spreekt tgv de opening van MR. H.C. Dresselhuys Paviljoen.
Bronnen: Wiki Jan Duiker, Wiki Sanatorium Zonnestraal, Jan Wiebenga en Wiki Nirwana

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén